சரத்தர் வீரசேகரர்

மறவன்புலவு க. சச்சிதானந்தன் எழுதுகிறேன்

சிவ சேனை

ஞானம் பெற்றவர் புத்தர். ஞானம் அற்றவர் சரத்த வீரசேகரர்.

இலங்கை சிவபூமி. பாம்பையும் வேம்பையும் கல்லையும் மண்ணையும் நீரையும் தீயையும் வானையும் காற்றையும் சிவனாக வழிபடுவோர் சைவர். இயற்கையை, ஐம்பூதங்களை, சிவபெருமானாகக் கொள்வோர் சைவர்.

நாகர்களாய் இயக்கர்களாய் தமிழர்களாய் சைவர்களாய் இலங்கையின் ஆதி குடிகளாய் வாழ்கின்ற மக்களுக்கு இயற்கையே கடவுள்.

தாயின் கருவறையில் வினைவழிப் பிறந்த மனிதரைக் கடவுளாகத் தமிழர் கொள்வதில்லை, சைவர் கொள்வதில்லை.

புத்தரையும் இயேசுவையும் முகமதுவையும் வழிபாட்டிடங்கள் அமைத்தே வழிபட வேண்டும்.

சைவர்களுக்கு தமிழர்களுக்கு நிலமே கோயில் நீரே கோயில் காற்றே கோயில் வானமே கோயில் நெருப்பே கோயில்.

எனவே தமிழர்கள் சைவர்களின் கோயில்கள் அரசுகளின் சட்டதிட்டங்களுக்கு உட்பட்டுக் கட்டப்பட்டவை அல்ல. எத்திசைச் செல்லினும் சைவர்களுக்கு அத்திசை கோயிலே.

வினை வழி கருவறையில் பிறந்து தெளிவு பெற்றவர்கள் போதித்தவர்கள் வழிவந்த மதங்கள் யாவும் இலங்கைக்கு வந்தேறி மதங்கள். அரசுகளின் சட்ட திட்டங்களுக்கு அமைய வழிபாட்டிடங்கள் அமைக்கும் மதங்கள்.

மேற்கத்திய மத மாற்றிகளின் பரப்புரை மதமாற்ற உத்திகளில் ஒன்று Planting Churches. ஆசிய ஆபிரிக்க நாடுகளில் மக்களிடையே Planting churches உத்தியைப் பயன்படுத்துமாறு கோடிக் கணக்கில் பணம் வழங்கும் மதமாற்றச் சபைகள் ஆலோசனை சொல்கின்றன.

அதே உத்தியை இலங்கையில் புத்த மத மேலாதிக்க வாதிகள் கடைப்பிடிக்கிறார்கள்.

புத்த மதத்தவர் குடியேற்றம், சைவ மக்களின் நிலம் அபகரிப்பு, தொல்லியல் போர்வை, இவை காரணங்களாக அமையத் தான்தோன்றியாக அமைந்த சைவக் கோயில்களின் அருகே புத்த கோயில்களை அமைக்கிறார்கள் திரு. சரத்த வீரசேகரர் உள்ளிட்ட புத்த மேலாதிக்க வாதிகள்.

இவர்கள் கேட்கிறார்கள், தென் இலங்கையில் அமைந்த சைவக் கோயில்கள் சட்டத்துக்குள் அமைந்தனவா? என.

நிலத்தையும் நீரையும் காற்றையும் வானையும் நெருப்பையும் வழிபடச் சட்டம் எங்கே தேவை? 

அவற்றுக்கான குறியீடுகளான பாம்பும் வேம்பும் மயிலும் வேலும் சூலமும் சிவபெருமானும் பிள்ளையாரும் முருகனும் அமையச் சட்டங்கள் ஏன் தேவை?

புதிதாக வந்தவர் புத்தர். புதிதாக வந்தவர் இயேசு. புதிதாக வந்தவர் முகமது. இவர்கள் சார்ந்த வழிபாட்டிடங்கள் அமைக்கச் சட்டங்கள் தேவை. 

படைத் துறையில் வல்லவராக இருப்பவர், தத்துவத் துறையில் வல்லவராக சட்டத் துறையில் வல்லவராக இருப்பதில்லை என்பதைத் திரு சரத்த வீரசேகரரின் கூற்றுகள் தெளிவாகக் காட்டியுள்ளன.

සිට

මරවන්පුලවු කේ.සචිතානන්දන්

ශිව සේනායි

බුදුන් බුද්ධත්වයට පත්වේ. සරත වීරසේකර යනු ප්‍රබුද්ධය.

ශ්‍රී ලංකාව සිව බුමිය. සර්පයා, ගස, ගල්, පොළව, ජලය, ගින්දර, අහස, සුළඟ ශිව වශයෙන් වන්දනා කරන්නෝ ශෛවිකයන් වෙති.

සෛවිකයන් යනු ස්වභාවධර්මය තුළින් සහ ශිව දෙවිඳුන් පංචෙන්ද්‍රව්‍ය තුළින් වන්දනාමාන කරන අයයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ මුල් වැසියන් වන නාග, යක්කාර, ද්‍රවිඩ, ශෛව ලෙස ජීවත් වන මිනිසුන්ට ස්වභාවධර්මය දෙවියන්ය.

දෙමල හෝ සෛවිකයන් හෝ මව් කුසේ උපන් මිනිසෙකු දෙවියන් ලෙස නොසලකයි.

බුදුන්, ජේසුස් සහ මොහොමඩ් උපත ලැබුවේ මිනිසුන්ය. ඔවුන්ගේ ක්‍රමයට හා ක්‍රමවලට නමස්කාර කිරීම සඳහා සිද්ධස්ථාන ගොඩනැඟීම අවශ්‍ය වේ.

සෛවිකයන්ට, දෙමළුන්ට භූමිය පන්සලයි, ජලය පන්සලයි, වාතය පන්සලයි, අහස පන්සලයි, ගින්දර පන්සලයි.

එබැවින් දෙමළ හා ශෛවයන්ගේ පන්සල් රජයන්ගේ නීතිවලට යටත්ව ඉදිකළේ නැත.

කොයි පැත්තට ගියත් ඒ පැත්ත තමයි ශිව දෙවියන්ට.

පිටස්තරයෙන් ලංකාවට ආ සියලුම ආගම් උගන්වා වදාළේ මව් කුසින් උපන් අය විසිනි.

මේ ආගම් ආගමික ස්ථාන පිහිටුවන්නේ රජයේ නීති රීතිවලට අනුවයි.

පල්ලි සිටුවීම බටහිර මිෂනාරිවරුන්ගේ අන්‍යාගමික උපාය මාර්ගයකි. ආසියානු සහ අප්‍රිකානු රටවල ජනතාව අතර රෝපණ පල්ලි උපාය මාර්ගය සඳහා භාවිතා කිරීමට ඩොලර් මිලියන ගණනක අරමුදල් තිබේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ බෞද්ධ ආධිපත්‍යවාදීන් අනුගමනය කරන්නේද එම උපාය මාර්ගයයි.

බෞද්ධයන්ගේ ජනපදකරණය වූ ජනාවාස, සෛවිකයන්ගේ ඉඩම් කොල්ලය, රහසිගත පුරාවිද්‍යා යෙදවුම්, සෛව වෙහෙර විහාර ආශ්‍රිතව බෞද්ධ වෙහෙර විහාර ඉදිවීමට හේතු වේ.

සරත් වීරසේකර ඇතුළු බෞද්ධ උත්තරීතරවාදීන් මේ පිටුපස ඉන්නවා.

ඔවුන් අහනවා දකුණු ලංකාවේ පිහිටි ශෛව විහාර නීත්‍යානුකූලද?

පොළොවට, ජලයට, වාතයට, අහසට, ගින්නට වන්දනාමාන කිරීමට නීතියේ අවශ්‍යතාව කොහිද?

ශිව දෙවියන්, ගනේස, මුරුගන් ලෙස සර්ප, නයි, මොණරු, හෙල්ල සංකේත හදන්න නීති අවශ්‍ය ඇයි?

නවකයා බුදුන් වහන්සේ ය. ජේසුස් වහන්සේ නව පැමිණියා ය. නවකයා මුහම්මද් ය. ඔවුන් මඟ පෙන්වන සිද්ධස්ථාන පිහිටුවීමට නීති සම්පාදනය කළ යුතුයි.

සරත් වීරසේකර මහතාගේ ප්‍රකාශවලින් පැහැදිලිවම පෙනෙන්නේ බල ක්‍ෂේත්‍රයේ දක්‍ෂයෙක්‌ දාර්ශනික ක්‍ෂේත්‍රයේ දක්‍ෂයෙක්‌ නොවන බවත් නීති ක්‍ෂේත්‍රයේ දක්‍ෂයෙක්‌ නොවන බවත්ය.

From

Maravanpulau K. Sachithananthan

Siva Senai

Buddha is enlightened. Saratha Weerasekhar is the unenlightened.

Sri Lanka is Siva bumi. Those who worship snake, tree, stone, earth, water, fire, sky and wind as Siva are Saivaites.

Saivaites are those who worship through nature and the five elements, Lord Siva.

Nature is God for the people who live as Nagas, Yakkars, Tamils, Saivas, the original inhabitants of Sri Lanka.

Neither Tamils not Saivaites do not consider a human born in the mother's womb as a God.

Buddha, Jesus and Mohammed were born humans. Worshipping their way and methods require building shrines.

For Saivaites, for Tamils, land is the temple, water is the temple, air is the temple, sky is the temple, fire is the temple.

Therefore the temples of the Tamils and Saivas were not built under the laws of the governments.

Whichever the direction, that is the direction of the temple for Siva.

All the religions that came to Sri Lanka from outside were taught and preached by those who were born out of mother's womb.

These religions set up places of worship according to the government's legal rules.

Planting Churches is one of the proselytizing strategies of Western missionaries. Multi-million-dollar funding is available to be used for the Planting churches strategy among people in Asian and African countries.

Buddhist supremacists are following the same strategy in Sri Lanka.

The colonised settlements of Buddhists, land grabbing of the Saivite people, covert archeological inputs, are the reasons why Buddhist temples are being built near the Saivite temples.

Buddhist supremacists including Sarath Weerasekhara are behind this.

They ask, are the Saiva temples located in southern Sri Lanka legal?

Where is the need for law to worship earth, water, air, sky and fire?

Why is there a need for laws to make symbols of snakes, neems, peacocks, spears as Lord Siva, Ganesa and Murugan?

The newcomer is the Buddha. Jesus is the new comer. The newcomer is Muhammad. Legislation is needed to set up places of worship guided by them.

The statements of Mr. Sarath Weerasekhara clearly shows that one who is good in the field of force is neither good in the field of philosophy not is good in the field of law.